گیرم که در باورتان به خاک نشستم
و ساقه‌های جوانم از ضربه‌های تبرهاتان
زخم‌دار است
با ریشه چه می‌کنید؟
گیرم که بر سر این بام
بنشسته در کمین پرنده‌ای
پرواز را علامت ممنوع می‌زنید
با جوجه‌های نشسته در آشیانه چه می‌کنید؟
گیرم که می‌زنید
گیرم که می‌بُرّید
گیرم که می‌کُشید
با رویش ناگزیر جوانه چه می‌کنید؟
این شعر بسیار زیبا، دکلمهٔ آغازین ترانهٔ «بغض» از آلبوم «بچه‌های ایران» است. شاعر این ترانه اکبر آزاد، آهنگساز آن بابک بیات، و خوانندهٔ آن داریوش اقبالی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر